Εντός δε του μοναστηρίου υπάρχει και το λείψανο του Αγίου Συμεών, βασιλέως της Σερβίας ή διαδόχου κατά το έτος χίλια εκατό ως έγγιστα, όστις μετέβη είς το αυτό μοναστήριο και φόρεσε το μοναχικό σχήμα, μετά ολίγον δε εχειροτονήθη Ηγούμενος και κατόπιν αγίασε και σώζεται το λείψανό του μέχρι σήμερα. Κατόπιν ήλθε και ο πατήρ αυτού και ενεδύθη το μοναχικό σχήμα, ένθα εν αρετή επέρανε τον βίο αυτού. Άξιον περιέργειας είναι το εξής, το οποίον είδον τοις ιδίοις όμμασι.

Το μνήμα κείται προς το εντός δεξιόν μέρος της εκκλησίας, εκ δε της κοιλίας του λειψάνου του Αγίου έχει φυτρώσει μια κληματαριά τρυπήσαντες δε τον τοίχο εξήγαγον προς τα έξω, η οποία μέχρι σήμερον έχει μεγαλώσει πολύ, τας δε σταφυλάς της δεν τα τρώγουν αλλά τας ξηραίνωσι και τας θέτουσιν εις χαρτία, ανά τέσσαρας ρόγας εις λεκαστον χαρτίον κλειδωμένα εις συρτάρια πλησίον του τάφου του Αγίου, άτινα δίδωσιν εις τους αιτούντας στείρους, λαμβάνουν εν χαρτίον, του οποίου τας μεν δύο ρόγας τρώγει η γυνή την δε μίαν ο ανήρ, αφού προηγουμένως διαταχθώσιν ίνα νηστεύσωσι και προσεύχονται επί τεσσαρακονθήμερον με όλους τους κανόνες της εκκλησίας και μετά μεγίστης ευλαβείας και ούτω δύνανται να γεννήσει τέκνον. (Σημ. Aragorn : Περισσεύει μια ρόγα, την κρατάνε καβάτζα;)