Ήταν Ιανουάριος του 1952, όταν ένας ολόκληρος οικισμός στην Κοζάνη και συγκεκριμένα το χωριό Βυθός, βρισκόταν σε μεγάλη αναστάτωση. Οι κάτοικοί του βίωναν αλλόκοτα φαινόμενα, που τους καταβύθιζαν στην τάφρο του τρόμου.

Μια υπέργηρη γυναίκα, ηλικίας εκατό ετών, είχε προσφάτως πεθάνει και σύμφωνα με τις διηγήσεις των περιοίκων, ακούγονταν ανατριχιαστικοί θόρυβοι και υπόκωφοι κρότοι από το σπίτι της, ενώ είχαν παρατηρηθεί και ανεξήγητες μετακινήσεις επίπλων. Επίσης, μια εικόνα από το εικονοστάσι είχε ξεκρεμαστεί και είχε πέσει μόνη της καταγής με πάταγο.

Στο στοιχειωμένο σπίτι της Κοζάνης είχε τοποθετηθεί φρουρά ανδρών ΤΕΑ (Τάγματα Εθνοφυλακής Αμύνης) για να εποπτεύει τον χώρο, προκειμένου να λυθεί το μυστήριο, μα ένας από αυτούς έχασε με τρόπο αινιγματικό το όπλο του.

Λεγόταν πως το φάντασμα της νεκρής γριάς περιφερόταν τις νύχτες στην οικία της, έγνεθε μαλλί, άναβε κι έσβηνε τη λάμπα της και υποδαύλιζε τη φωτιά στο τζάκι.

Ο ιερέας του χωριού, μετά από όλα αυτά τα παράδοξα φαινόμενα, δε σταματούσε να δέεται για την ανάπαυση της ψυχής της και στον τάφο της, αλλά και στο σπιτικό της. Μάλιστα, ο σκύλος της υπέργηρης γυναίκας βρέθηκε κλεισμένος μέσα εκεί να ουρλιάζει άγρια, κάτισχνος και πνιγμένος στον ιδρώτα.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 30/01/1952…