Ποτέ μου δεν μου άρεσε η Αθήνα. Ανέκαθεν με εκνεύριζε η μεγαλούπολη, με την πολυκοσμία και αυτό την τεράστια, σχεδόν ανθρωποφάγα, βουή των δρόμων. Ήθελα να φεύγω, να γυρίζω από εδώ και από κει σε κάθε τόπο όπου θα μπορούσα να νιώσω ελεύθερος. Έτσι, όταν μου ήρθε η μετάθεση για την Πάτμο, η πρώτη μου σκέψη ήταν πως, επιτέλους, θα μπορούσα να αναπνέω χωρίς πρόβλημα. Άλλωστε, σε εκείνα τα μέρη ε&α περάσει τα ωραιότερα καλοκαίρια, στα παιδικά και τα εφηβικά μου χρόνια, μένοντας πότε από εδώ και πότε από εκεί σε οικογενειακούς, τότε, φίλους.
Το σπίτι που βρήκα στην τιμή που ήθελα και νοίκιασα βρισκόταν σε μια σχεδόν ερημική περιοχή. Τα πρώτα βράδια που επέστρεφα κουρασμένος μετά τη δουλειά, δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα. Δεν προλάβαινα να ξαπλώσω και κοιμόμουν χωρίς δεύτερη σκέψη Προς το τέλος όμως της πρώτης εβδομάδας, άρχισα να ακούω κάποιους ήχους, σαν ψιθύρους.Έμοιαζαν να έρχονται από το κάτω μέρος του υπνοδωματίου. Άναψα το φως, έψαξα καλά και τελικά υπέθεσα πως ήταν ο αέρας που περνούσε μέσα από τα παλιά κουφώματα.
Την επόμενη, που πια είχα χορτάσει για τα καλά απ' τον ύπνο, άρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο. Γύρω στις έντεκα το βράδυ, οι ήχοι ξεκίνησαν το γνωστά τροπάριά τους... Σηκώθηκα, έψαξα όλο το δωμάτιο, αλλά η ένταση του θορύβου ολοένα και μεγάλωνε Χωρίς να πάρω όρκο, όταν σαν να ακούω κλάματα και ψαλμωδίες τόσο διακριτικά, που ίσα ίσα μπορούσα να ξεχωρίσω τι ακριβώς έφτανε ως τα αυτιά μου.
Όταν πια ξημέρωσε, κατηφορίζοντας για τη δουλειά μου, συνάντησα ένα γέροντα που έμενε σε ένα από τα ελάχιστα κοντινά μου σπίτια Του είπα τι ακούω κάθε βράδυ και εκείνος έμοιαζε να έχει ξανακούσει και από άλλα χείλη την εμπειρία μου. "Πριν από χρόνια έχει γίνει φονικό", αποκρίθηκε "Δεν σου το 'παν όταν ήρθες να μείνεις;'. Από τον παππούλη έμαθα πως μέσα σ' αυτό το σπίτι, μια ολόκληρη οικογένεια έχασε τη ζωή της με τραγικά τρόπο. "Τα σώματα βρέθηκαν διασκορπισμένα σε όλο το σπίτι και κάθε λίγο και λιγάκι όλοι ακούμε τα κλάματά τους. Μικρέ, φύγε άσο είναι καιρός", μου είπε
Αν και δεν θα έλεγα ότι είμαι ιδιαίτερα φοβητσιάρης, άκουσα τη συμβουλή του γέροντα. Βρήκα ένα σπιτάκι σε μια άλλη μεριά της Πάτμου και συνέχισα ήσυχα τη ζωή μου εκεί, μέχρι που πήρα ξανά μετάθεση για άλλο τόπο της Ελλάδας. Μεταξύ μας, ανακουφίστηκα...».

Από τον Ε.Π. όπως τα διηγήθηκε στην Ειρήνη Φ. Κουτσαύτη