Στο χαγιάτι της κυρα-Λένης, μπροστά σε φλιτζάνια αχνιστού καφέ, οι γυναίκες του χωριού μάς μίλησαν για τη Χρίσταινα, η οποία πέθανε μεν πριν λίγα χρόνια, αλλά το παιδί στο οποίο αναφέρεται η ιστορία ζει ακόμα και μάλιστα είναι, όπως μας είπαν, επιστήμονας στην Αθήνα. Η Χρίσταινα, λοιπόν, είχε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Όσα παιδιά γεννούσε πέθαιναν κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες, από ένα σύνδρομο πρόωρης γήρανσης, όπως θα λέγαμε σήμερα. Με δυο λόγια, το δέρμα τους ζάρωνε και σταφίδιαζε, μέχρι που αποκτούσαν την όψη ενός γέρου! Έχοντας γεννήσει ένα ακόμα αγόρι, το οποίο παρουσίαζε τα ίδια συμπτώματα, και μη θέλοντας να το χάσει κι αυτό, κατέφυγε στη "μαγίστρα", δηλαδή στη μάγισσα του χωριού. Εκείνη της είπε πως, αν ήθελε να σώσει το παιδί της, έπρεπε να το πάρει μια νύχτα και να την ακολουθήσει μέχρι το Φονικόρεμα και την πηγή του Αρχοντή, ένα από τα πιο ξακουστά "σημεία δύναμης" της περιοχής.
Έτσι, ενώ πλησίαζαν μεσάνυχτα, η μάγισσα κι η Χρίσταινα με το μωρό στην αγκαλιά έφτασαν στο Φονικόρεμα. Πριν πλησιάσουν την πηγή, η μάγισσα - κάτοχος μιας παλιάς μυστικής Παράδοσης που σιγά σιγά πεθαίνει - είπε στη νεαρή γυναίκα να γδυθεί εντελώς και να καβαλήσει ένα από τα δύο καλάμια που είχε φέρει μαζί της. Γεμάτη ντροπή, αλλά αποφασισμένη να κάνει το παν για να σώσει το παιδί της, η νεαρή γυναίκα υπάκουσε. Η τελευταία εντολή της μάγισσας ήταν να μη μιλήσει, ό,τι κι αν έβλεπε ή άκουγε στη συνέχεια. Υστερα, της πήρε το παιδί από τα χέρια και της έκανε νόημα να την ακολουθήσει. Η Χρίσταινα δεν πίστευε στα μάτια της: Στο ξέφωτο της βρύσης, όρθια πάνω σε μια επίπεδη πέτρα, τους περίμενε μια γυναίκα εκπληκτικής ομορφιάς με μακριά μαύρα μαλλιά, ντυμένη με ένα κατάλευκο ρούχο! Στην αγκαλιά της έμοιαζε να κρατά ένα μικρό δεματάκι - ένα δεματάκι που κουνιόταν. Ήταν ένα άλλο μωρό! H μαγίστρα έκανε μερικά βήματα μπροστά και είπε τρεις φορές: «Δώσ' μας γυναίκα το παιδί και πάρε αυτόν το γέρο»!
Στις κατοπινές συζητήσεις της με τις γυναίκες που μας μετέφεραν τη διήγηση αυτή, η Χρίσταινα διαβεβαίωνε πως μάγισσα και νεράιδα δεν αντάλλαξαν παιδιά, τουλάχιστον δεν φάνηκε... Αν και το πανέμορφο ξωτικό ζάρωσε το μέτωπο, εμφανώς ενοχλημένο από την απαίτηση της μάγισσας. Αφού αλληλοκοιτάζονταν αμίλητες για αρκετή ώρα, η μάγισσα γύρισε τελικά την πλάτη στη νεράιδα κι έκανε νόημα στη Χρίσταινα πως έπρεπε να πηγαίνουν.

Άλαλη από τον τρόμο, η νεαρή γυναίκα την ακολούθησε σαν υπνωτισμένη. Βρήκαν τα ρούχα τους στο σημείο που τα είχαν αφήσει, ντύθηκαν και επέστρεψαν στο χωριό. Τελικά η διαδικασία της πρόωρης γήρανσης αναστράφηκε και το παιδί μεγάλωσε γεμάτο υγεία, σπούδασε και είναι σήμερα επιτυχημένος επιστήμονας.