Την προσωπική του μαρτυρία, μοιράστηκε μαζί μας έναν αναγνώστης μας από τη Χίο, ο οποίος χθες βρέθηκε στην εκκλησία της Παναγίας Ευαγγελιστρίας στη Χίο.

Διαβάστε τι ακριβώς του συνέβη:

“Χθες 9η Αυγούστου 2020 προβληματιζόμουν λόγω της κακής κατάστασης της υγείας μου εξ’ αιτίας ισχυρών πόνων του δεξιού ισχίου μου και του σκέλους μου, αν θα μπορούσα ή αν θα έπρεπε λόγω αδυναμίας μου στην βάδιση, να μεταβώ για να παρακολουθήσω τον Κανόνα της Ιεράς Παρακλήσεως στον Ιερό Ναό της Παναγίας Ευαγγελιστρίας πόλεως Χίου.

Υπέφερα από τα τέλη Ιουνίου, χωρίς να βλέπω σημαντική βελτίωση, παρά την φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνω όλο αυτό το διάστημα, πλέον του μηνός, ευρισκόμενος μάλιστα επί 10ήμερον σε αναρρωτική άδεια από την υπηρεσία εις την οποία εργάζομαι εργάζομαι.

Εν τέλει απεφάσισα να μεταβώ στην εκκλησία της Ευαγγελιστρίας που τακτικά συνηθίζω να πηγαίνω, επειδή με τέρπουν και με αγαλλιάζουν οι τελούμενες εκεί Ιερές Ακολουθίες οι οποίες πραγματοποιούνται με άκρα τάξη, είτε οι πιστοί είναι πολλοί είτε ελάχιστοι.

Σ’ αυτόν τον Ιερό Ναό, να μη διαφεύγει της προσοχής μας ότι εφημέριος είναι ο ποινικά διωχθείς λόγω κορονοϊού όπως θα ενθυμείσθε, αιδεσιμολογιότατος π. Χριστοφόρος Γουρλής.

Η Ιερά Παράκλησις προς την Παναγία, βρισκόταν προς το τέλος της, και εγώ ευρισκόμουν καθήμενος καθ’ όλη την διάρκεια, ένεκα της σωματικής μου αδυναμίας , αν και θα έπρεπε να στέκω ορθός. Παρακολουθούσα ατενίζοντας προς τα εμπρός,  στο Ιερό. Ο π. Χριστοφόρος είχε θυμιατίσει πολύ ώρα πριν. Δεν υπήρχε ούτε ίχνος καπνού, μήτε οσμής θυμιάματος. Τα δε κεριά ανάβονται από τους πιστούς στον πρόναο και ο καπνός τους αναρροφάται. Η εσωτερική μεσόπορτα του ναού ήταν κλειστή. Ο ήλιος είχε δύσει και δεν υπήρχαν ακτίνες του που να διαπερνούν τον χώρο της εκκλησίας.

Αίφνης, καθήμενος ακόμη, βλέπω εμπρός μου στιγμιαία, σε απόσταση 30-40 πόντων ένα απαλό συννεφάκι, μία ελαφριά Νεφέλη και χωρίς να έχω προφθάσει να συνειδητοποιήσω και να σκεφθώ το τι βλέπουν τα μάτια μου, πετάγομαι πάνω από το στασίδι, χωρίς να βάλω δύναμη στα μπράτσα μου για να εγερθώ. Όταν αρχίζω να καταλαβαίνω αυτό που συνέβη, την Νεφέλη, τους πόνους μου που έχουν περάσει, την άνετη βάδισή μου, συγκλονίζομαι! Να σημειώσω ότι ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχα οφθαλμολογικά προβλήματα, ούτε οφθαλμικές απάτες.

Η δεήσεις μου προς την Υπεραγίαν Θεοτόκο, πλουσιοπάροχα μου ανταποδόθησαν. Ναι, η Πίστις σώζει, ο Μεταμορφωθής Χριστός εν τω όρη Θαβώρ είναι ζωντανός, η Παναγία όντως παραμένει ως «προστάτις», «ασφαλεστάτη φρουρά», «ασθενούντων επίσκεψις» και γι’ αυτό ποτέ δεν πρέπει να απελπιζόμαστε «Μη καταπιστεύσεις με, ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα…»

Σήμερα, μία ημέρα μετά το Θαυμαστό γεγονός που μου συνέβη, αισθάνομαι Ευλογημένος, χαρούμενος, ευτυχής, αλλά και Ευγνώμων προς την Κυρίαν Θεοτόκο”.