Ο Π. Ι. από την Πάτρα είχε στείλει μια επιστολή στο περιοδικό “ΜΠΟΥΚΕΤΟ”, όπου αφηγούνταν ένα συγκλονιστικό υπερφυσικό περιστατικό,που του έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένο στην ψυχή του:

“Πριν τρία χρόνια, δηλαδή το 1921, ενώ καθόμουν μια νύχτα στο γραφείο μου, άκουσα στην αυλή τη φωνή της μητέρας μου να με καλεί ταραγμένη.

Ιδιαιτέρως συγκινημένος, καθώς ήξερα πως η μητέρα μου βρισκόταν ασθενής σε μια κλινική των Αθηνών, έτρεξα έξω να τη συναντήσω, μα δεν είδα κανέναν απολύτως,εκτός από μια σκιά, που αμέσως διαλύθηκε.

Η αυλή ήταν έρημη και η αυλόπορτα κλειδωμένη από μέσα. Συγχρόνως, το σκυλί μου άρχισε να ουρλιάζει λυπητερά. Προσπάθησα να το ησυχάσω, μα μάταια…

Η ανήσυχη φωνή της μητέρας μου εξακολουθούσε να αντηχεί μέσα στα αυτιά μου. Όλη τη νύχτα δεν έκλεισα μάτι από την ταραχή και την αγωνία μου.

Μόλις ξημέρωσε, αποφάσισα να πάω στο τηλεγραφείο, για να στείλω ένα τηλεγράφημα και να μάθω νέα της. Μα, όταν έφτασα, ο υπάλληλος έτρεξε να μου δώσει ένα τηλεγράφημα που μόλις είχε καταφτάσει για μένα.

Μου τηλεγραφούσε ο αδελφός μου από την Αθήνα και με πληροφορούσε ότι η μητέρα μας απεβίωσε στην κλινική, την ώρα ακριβώς που άκουσα στην αυλή τη φωνή της να με καλεί”.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “ΜΠΟΥΚΕΤΟ”, στις 07/12/1924…