Τον Ιούνιο του 1916 υπηρετούσα στο Επιτελείο του Ε’ Σώματος Στρατού στο Πύργο Ηλείας. Εκείνο τον καιρό ένας στενότατός μου συγγενής αναχώρησε προς ανάρρωση για το χωριό Βουργαρέλιο Άρτας. Όταν έφτασε στο Βουργαρέλιο μου έστειλε τηλεγράφημα για να με πληροφορήσει ότι έφτασε καλά. Από τότε και σε όλη τη διάρκεια της διαμονής μου στο Πύργο δεν έλαβα κανένα άλλο γράμμα. Για το χωριό το μόνο που ήξερα ήταν ότι είχε πολύ υγιεινό κλίμα. Μία νύχτα όμως είδα στον ύπνο μου το Βουργαρέλιο. Το έβλεπα όμορφο μέσα σε ένα δάσος από έλατα, είδα τη κεντρική πλατεία, την παρακείμενη εκκλησία με το κωδωνοστάσιο και το σπίτι όπου έμενε ο συγγενής μου. Είχε τρία δωμάτια και εξώστη με μία μεγάλη κληματαριά. Ακόμα είδα την θέση που είχε τοποθετήσει ο συγγενής μου το κρεβάτι του, το από κάτω παντοπωλείο και τέλος και τον ίδιο τον συγγενή μου. Μετά από ένα μήνα και χωρίς να πάρω κανένα γράμμα, πήρα άδεια και πήγα στο Βουργαρέλιο. Ότι έβλεπα για πρώτη φορά ήταν ακριβώς αυτά που είχα δει στον ύπνο μου με όλες τους τις λεπτομέρειες.