Εδώ μας είπαν ότι η γη είναι επίπεδη, τους ήταν ντροπή να πούνε ότι ο Άγιος Παϊσιος δεν είναι Άγιος.

Διάβασα όλα τα μοναχικά βιβλία, όλη την Βίβλο, αμέτρητους βίους Αγίων, έχων να πω ότι δύο Άγιοι με εμπνεύσανε. Ο ένας με τα ασκητικά του συγγράμματα και δεν είναι άλλος από τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο, ο οποίος ήταν και ο αγαπημένος του Αγίου Παϊσίου, και δεύτερος ήταν ο ίδιος ο Άγιος Παϊσιος.

Μάλιστα τα βιβλία με τη σειρά των 6-7 τόμων από το γυναικείο μοναστήρι της Σουρωτής καθώς και ο βίος του που εκδόθηκε το καλοκαίρι του 2015 αποπνέουν ευωδία Αγίου Πνεύματος.

Θα σας εξηγήσω τι προφανώς συμβαίνει γύρω από την τεράστια αδιακρισία κάποιων που επιμένουν ότι δεν είναι Άγιος, και αυτοί είναι κυρίως άτομα του πατρώου εορτολογίου.

Στην πραγματικότητα και αυτοί είναι θύματα άλλων που ξέρουν έντεχνα να κρύβονται πάντα πίσω από το σαράκι μιας μακροετούς αντιπαλότητας μας.

Για να αγιοκαταταχτεί κάποιος ενάρετος και χαρισματούχος αποβιώσας Ορθόδοξος, θα πρέπει να συμβαίνουν δύο τινά: Να καταξιωθεί στην συνείδηση του λαού ότι είναι Άγιος. Και αυτό σημαίνει να έχει κάνει πολλά θαύματα μετά την κοίμησή του και δεύτερον τα οστά του, να μαρτυρούν ότι έχει ευαρεστήσει τον Θεό. Και σημεία ευαρέστησης είναι το κιτρινωπό χρώμα των οστών, η ευωδία, το μύρο ή και κάτι ανώτερο, η αφθαρσία του σώματος.

Στην προκειμένη περίπτωση του Αγίου Παϊσίου- δεν έχουμε τα οστά του, αφού δεν έχει γίνει εκταφή. Συνεπώς αντικανονικώς η «Εκκλησία του νέου ημερολογίου» τον Αγιοκατάταξε. Προφανώς θέλει να εκμεταλλευτεί οικονομικά τον μοναδικό χώρο προσκύνησης. Καταφθάνουν καθημερινώς δεκάδες λεωφορεία, ακόμα και από μακρινές χώρες της Ανατολής. Τα βιβλία του Αγίου έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες παγκοσμίως.

Αν είχε γίνει η εκταφή, τα οστά του-λείψανα θα είχαν με την πάροδο του χρόνου διαμοιραστεί σε πολλά προσκυνήματα ανά τον κόσμο! Επομένως δεν τους συμφέρει να κάνουν εκταφή!

Εκμεταλλεύτηκαν την αγιότητά της ζωής του και την ευλάβεια που του έχει ο λαός για να θησαυρίσουν κάποιοι στον χώρο του ράσου.

Συνάμα φοβούνται μη τυχόν δεν δείξουν κάποιο σημείο αγιότητας τα οστά του, πράγμα αδύνατον να συμβαίνει, αλλά αυτοί δεν πιστεύουν και έχουν ασφάλεια με το να παραμένουν ακόμα θαμμένα! Μη σας φαίνεται παράξενο, πολλά έργα τους το μαρτυρούν ότι δεν πιστεύουν. Άλλωστε οι αποφάσεις τις Ιεραρχίας ζυγίζονται με γνώμονα το συμφέρον της Μασονίας που τους κατευθύνει και όχι φυσικά του λαού.

Εάν γίνει η εκταφή των οστών του αμέσως θα παύσει και η αντιπαλότητα. Φυσικά αυτό δεν βολεύει τους νεοταξίτες.

Οπότε και στις δύο περιπτώσεις, είτε μαρτυρούν τα οστά του τη αγιότητά του είτε όχι, αυτούς τους εξυπηρετεί η μη εκταφή!

Ένας άλλος σημαντικός λόγος που παρακίνησε τις Στοές, δηλαδή την Εκκλησία των Δεσποτάδων να τον Αγιοκατατάξουν, ήταν το γεγονός, ότι καθώς λένε δεν είπε στα τρία χρόνια της Πατριαρχίας του Βαρθολομαίου, έως το 1994 που κοιμήθηκε ο Άγιος τίποτα ενάντιά του και δεν έκοψε το μνημόσυνό του.

Προσωπικά δεν θα πιστέψω όλα όσα μου πασάρουν για τον Άγιο όταν δεν συνάδουν με το φρόνημα και την ζωή του που έχω μελετήσει. Αλλά ακόμα και εάν έχει συμβεί, δεν καταργεί την Αγιότητά του, όταν ο ίδιος ο Θεός τον έχει χαριτώσει τόσο πολύ με τα θαύματα. Έτσι λοιπόν όσοι τον κατηγορούν ότι δεν είναι Άγιος, Θεομαχούν γιατί δεν λαμβάνουν υπόψιν τους την σφραγίδα του Θεού, τα ατελείωτα θαύματα.

Λοιπόν, προετοίμασαν το έδαφος για να έχουν άλλοθι καλών αποφάσεων, ώστε να μας λένε σήμερα οι Οικουμενιστές μητροπολίτες, ποιοι είστε εσείς σήμερα που κόβετε το μνημόσυνο όταν ένας Άγιος Παϊσιος δεν το έκανε. Εδώ είναι όλος ο σκοπός, και τα λεφτά, εξασφάλισαν έναν ακόμα λόγο για να μην ξεσπάσει η υγιείς αποτείχιση από την αίρεσή τους.

Τώρα έχουμε και τους αδιάκριτους του Πατρώου εορτολογίου, δεν είναι όλοι, οι περισσότεροι βέβαια ρασοφόροι, οι οποίοι κηρύττουν δημόσια και χάνουν από το κύρος τους ενώπιον του λαού, ότι δεν είναι Άγιος, γιατί εκτός που δεν έκοψε το μνημόσυνο του Βαρθολομαίου, τον Αγιοκατάταξε η αιρετική Εκκλησία των Οικουμενιστών. Σε αυτό έχουν δίκιο, που δεν αποδέχονται όχι μόνο την παράνομη (όπως είπαμε δεν έχουμε τα οστά του), Αγιοκατάταξη, αλλά κυρίως το γεγονός ότι δεν μπορεί η υγιής πλευράς της πίστεως να αποδεχθεί μία απόφαση της άρρωστης.

Σε καμία περίπτωση όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν είναι Άγιος, όταν ο ίδιος ο Θεός τον επισφραγίζει. Και να σας πω και το εξής επιπλέον. Δεν μας απασχολεί ποια είναι η θέση και τα έργα των Οικουμενιστών σε σχέση με τους Αγίους του Θεού. Όταν στην συνείδησή μας είναι Άγιοι, αυτό μας είναι αρκετό για να τους επικαλούμαστε και να τους ευλαβούμαστε.

Σημασία έχει ο αναφαινόμενος Άγιος να μην είναι αιρετικός. Και ο Άγιος Παϊσιος ήταν σφόδρα αντιοικουμενιστής.

Είμαι σίγουρος, καθώς έχω αντιληφθεί τον πανούργο τρόπο σκέψεις των νεοταξιτών που κατευθύνουν την Εκκλησία του νέου ημερολογίου, ότι αυτοί που τον Αγιοκατάταξαν, αυτοί έσπειραν με τους πράκτορες τους να ειπωθεί και να γίνει ευρέως γνωστό ότι δεν είναι Άγιος!

Mετά το πέρας μιας ομιλίας μου σε δρόμο της Θεσσαλονίκης σε συλλαλητήριο για τον Κατσίφα, μου επιτέθηκε λεκτικά κάποιος που ενοχλήθηκε γιατί προσφώνησα τον Άγιο Παϊσιο, Άγιο, μπροστά σε πλήθος κόσμου. Τέτοια άτομα, πολύ πιθανόν να είναι οι χαφιέδες του Σιωνιστικού κράτους που μας κυβερνάει.

Εάν γίνει η εκταφή των οστών του αμέσως θα παύσει η αντιπαλότητα. Και αυτό δεν βολεύει τους νεοταξίτες.

Δημιουργούν τη διαίρεση, τα αντίπαλα στρατόπεδα και ηγούνται των αντίπαλων παρατάξεων.

Και όπως έχω ξαναπεί, δεν είναι μόνο μια ακόμα διοχετευμένη σύγχυση στο χώρο της Εκκλησίας, αλλά ταυτοχρόνως είναι και μία ακόμα επιτευγμένη αντιπαλότητα μεταξύ Ελλήνων.

Λένε οι του νέου (παπικού) ημερολογίου, ότι οι παλαιοημερολογίτες (αδερφοί τους Έλληνες) είναι 15 κομμάτια. Ποιος όμως δημιούργησε τις παρατάξεις; Οι ίδιοι οι νεοημερολογίτες (εννοώ οι μασόνοι του νέου) με πράκτορες διαχρονικά σε κάθε δεκαετία! Μισούν τους αδερφούς τους Έλληνες, απόγονοι εκείνων που έδωσαν μάχη για να μην πειραχτεί το ημερολόγιο-εορτολόγιο το 1923-24.

Είναι πασιφανές και εδώ, ότι πάντα πέφτουμε στην παγίδα των αιώνιων εχθρών να μας έχουν το έναν απέναντι του άλλου για να επιτελούν αυτοί τον αφανισμό μας.

Ονομάζουν σχισματικούς (κάποιοι αποθρασύνονται και τους ονομάζουν αιρετικούς), αυτούς που αγωνίστηκαν να κρατήσουν την παράδοση και την πίστη τους. Μα πως είναι δυνατόν να είναι σχισματικοί, αφού δεν ξεκίνησαν οι παλαιοημερολογίτες την θέμα, απλά αμύνθηκαν έως θανάτου και τελικά έχασαν την διοίκηση της κρατούσης Εκκλησίας.

Σχισματικοί ονομάζονται αυτοί που δημιουργούν το σχίσμα και όχι αυτοί που αμύνονται για την αλήθεια και την παράδοση.

Οι αδιακρισίες κάποιων του πατρώου εορτολογίου δεν καταργούν τον αγώνα τους για την ακρίβεια της πίστεως και την αίρεση του Οικουμενισμού.

Ας πάμε στην περίπτωση του Αγίου Χριστοφόρου (Παπουλάκου). Γιατί δεν τον αγιοκατατάσουν αφού τα λείψανά του ευωδιάζουν και θαυματουργεί; Γιατί δεν τους συμφέρει, αφού ο Άγιος φυλακίστηκε και θανατώθηκε συνεργεία και της τότε κρατούσης Εκκλησίας που ήταν κατευθυνόμενη από την μασονία της Βαυαρίας επί Όθωνα. Αν αγιοκαταταχτεί θα βγουν τα άπλυτα της Εκκλησίας στη επιφάνεια!

Επίσης ο Άγιος Παπουλάκος έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους και κατονόμαζε συχνά πυκνά τους κυβερνώντας Βαυαρούς, εχθρούς του λαού και της πίστεως. Γεγονός που έκανε στην εποχή του και ό Άγιος Κοσμάς για τους Εβραίους. Και ο Άγιος Παϊσιος για τους Οικουμενιστές του νέου ημερολογίου. Ας μη ξεχνάμε ότι είχε κόψει για δύο χρόνια το μνημόσυνο του πατριάρχη Αθηναγόρα στην δεκαετία του ΄60.

Ο Άγιος Χριστόφορος εκοιμήθει το 1861 και δεν αγιοκατατάσετε. Ο Άγιος Παϊσιος κοιμήθηκε το 1994 και χωρίς να έχουμε τα λείψανά του μέσα σε 21 χρόνια, ρεκόρ για την Εκκλησιαστική ιστορία, αγιοκατατάσετε!! Ο Άγιος Κοσμάς αν και μάρτυρας που σημαίνει ότι έπρεπε αμέσως μετά το μαρτύριο να αγιοκαταταχθεί, αυτό έγινε με καθυστέρηση 186 χρόνων!

Παίζονται μεγάλα συμφέροντα ακόμα και με τους Αγίους μας, γιατί οι εχθροί της πίστεως έχουν αλώσει εκ των έσω την Εκκλησία εδώ και δεκαετίες. Βέβαια πάντα κατά περιόδους εισχωρούσαν στον ευαίσθητο χώρο της αλήθειας ακόμα και στα πρώτα χρόνια των Αποστόλων.

Όταν θα αποκατασταθεί η Ορθοδοξία, ο καιρός εγγύς, η Εκκλησιαστική ιστορία θα γράψει, ότι η πίστη μας κρατήθηκε από τους διωκομένους που αντιστάθηκαν και κράτησαν την αλήθεια και την παράδοση έως σήμερα έστω και με κάποιες προσωπικές αντιπαλότητες, οι περισσότερες δάκτυλος των Σιωνιστών.

Να σημειώσω ένα τελευταίο. Είναι τόσο μεγάλο πράγμα για τον Θεό η ομολογία σε περίοδο αίρεσης (και εννοώ ομολογία με επιπτώσεις) όσο δεν είναι η αγιότητα και η θαυματουργία κάποιων που ενώ γνωρίζουν τι συμβαίνει, δεν ομολογούν γιατί σκέφτονται τις σκληρές συνέπειες της ομολογίας. Τα χαρίσματα που τους δίνει ο Θεός δεν τους τα παίρνει για χάρη του λαού, αλλά αυτοί οι ίδιοι θα δώσουν λόγο στον Θεό που δεν τον ομολόγησαν εμπράκτως.

Θα ακούσουν το λόγο του Κυρίου που είναι γραμμένο στο Ευαγγέλιο: «….πολλοί ερούσι μοι εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε Κύριε, ού τω σω ονόματι προεφητεύσαμεν, και τω σω ονόματι δυνάμεις πολλάς εποιήσαμεν; Και τότε ομολογήσω αυτοίς ότι ουδέποτε έγνων υμάς, αποχωρείτε απ΄εμού πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν. Ματθ. 7, 22-23.

ΜΩΥΣΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΚ ΠΡΕΒΕΖΗΣ