Γράφει ο Αγις Μπεκιάρης

Εν ώρα εξομολόγησης στην Κοίμηση της Θεοτόκου.

Ήρθε ένα ζευγάρι με τα δύο παιδάκια τους για να εξομολογηθούν. Πρώτα πήγε ο πατέρας στον παππούλη , φίλησε το χεράκι του και με πολύ ευλάβεια καθάρισε την ψυχούλα του παίρνοντας την συγχωρητική ευχή. Η μητέρα έπειτα, αφού ταχτοποίησε τα παιδιά πήγε με την σειρά της να εξομολογηθεί. Μία ηλικιωμένη κυρία που περίμενε την σειρά της ρωτάει τον πατέρα, πόσα παιδάκια έχετε ; έχουμε 2 παιδάκια της λέει. Την στιγμή εκείνη έρχεται και η μητέρα ακούγοντας την απάντηση του συζύγου της και λέει, όχι δύο, 3 παιδάκια έχουμε, το είπε ο πατήρ Μάρκος, που μόλις έμαθε( η μητέρα ) για το τρίτο παιδάκι. Ο παππούλης με την χάρη του θεού το είχε «δει». Όλοι μας δοξάσαμε τον Κύριο για αυτό πού ζήσαμε δι ευχών του γέροντα μας.

Σημείωση: το παιδί αυτό το κράτησα στην αγκαλιά μου, την ημέρα της εξόδιους ακολουθία του Πατρός Μάρκου, για να πάρουν τελευταία φορά την ευχούλα του.

Εν ώρα εξομολόγησης στον Άγιο Διονύσιο.

Σάββατο βράδυ, περιμένω την στιγμή να περάσω στο εξομολογητήριο για να ζητήσω από τον παππούλη, το άλλο Σάββατο να διαβάσουμε την ευχή για ένα μωράκι 40 ημερών.

Μετά από λίγη ώρα ήρθε η σειρά μου. Ο καλός μας πατήρ Μάρκος με αγγελικό χαμόγελο με υποδέχτηκε, αφού έπλυνα την ψυχή μου με το ιερό μυστήριο της αγίας εξομολόγησης , τον ρώτησα, πατέρα Μάρκο μπορούμε να πάμε το άλλο Σάββατο στο Ίλιον σε ένα μωράκι που σαραντίζει να πάρει ευχή το παιδί;

Mα παιδί μου το άλλο Σάββατο θα βρέχει πάρα πολύ, αλλά έχει ο θεός.

Πράγματι, το άλλο Σάββατο, και την ίδια ώρα, μόλις τελείωσε αργά το βράδυ η εξομολόγησης, από το δωματιάκι μέχρι και τις σκάλες που κατεβήκαμε για να πάμε στο αυτοκίνητο, έβρεχε καταρρακτωδώς. Εκείνη την στιγμή θυμήθηκα τα λόγια του παππούλη, έκανα τον σταυρό μου, και ευχαρίστησα τον Κύριο, που είχα έναν ευλογημένο και χαριτωμένο πνευματικό. Στην συνέχεια, μόλις φθάσαμε στο σπίτι και διάβασε ο παππούλης την ευχή, χωρίς να το περιμένω, ρωτάει ο πατέρας του παιδιού, πατέρα Μάρκο ποιόν να κάνουμε ανάδοχο για τον παιδί μας;

O πατήρ Μάρκος μας κοίταξε με τόσο όμορφο βλέμμα, έσκυψε για λίγο το κεφαλάκι του, και πρότεινε την αναξιότητα μου.

Η ψυχή μου γέμισε με τόση χαρά, που πήρα αγκαλιά τον πνευματικό μου αδελφό, καθώς φίλησα και το ευλογημένο χεράκι του παππούλη μας. Το παιδί βαπτίστηκε με το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει ο θεός είναι μαζί μας. Ο παππούς, που πήρε το όνομα ο Εμμανουήλ, είχε κοιμηθεί λίγο πριν γεννηθεί το παιδί σε ηλικία 95 ετών.

Εν ώρα εξομολόγησης στον Άγιο Γεώργιο.

Στο ευλογημένο και ήσυχο εξομολογητήριο του Αγίου Γεωργίου πήγα με τα δύο παιδιά μου, (ηλικίας 13 και 14 ετών ) στον πατέρα Μάρκο. Το κάθε παιδάκι είχε στα χεράκια του ένα χαρτάκι που έγραφε ότι είχαν να πουν στον παππούλη. Πρώτα πέρασε ο μικρότερος γιός μου και έπειτα η κόρη μου. Μόλις τελείωσε την εξομολόγηση ο μικρός βγήκε έξω και τον ρωτάω; Tί έγινε αγόρι μου όλα καλά; Σου είπε κάτι ο παππούλης που πρέπει να το βάλεις στην καρδιά σου; Ε, όχι, μου λέει, τίποτα ιδιαίτερο. Σίγουρα του λέω; Ε, κάτι μου είπε, δηλαδή, για να σου εξηγήσω, όταν του είπα ότι έχω πει ψέματα με ρώτησε; Eχεις πει πολλά ψέματα; Ναι του απάντησα, και εκείνος μου λέει, δεν έχεις πει πολλά ψέματα παιδί μου, βλέπω τον φύλακα άγγελο σου και μου είπε πόσα ψέματα έχεις πει ακριβώς.
Το παιδί δεν είχε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συνέβη, του φάνηκε κάτι το φυσιολογικό.

Εγώ εκείνη την στιγμή μέχρι να βγει η κόρη μου, ευχαρίστησα τον Πανάγαθο θεό που έζησα την ωραία αυτή πνευματική εμπειρία.

Στο εξής κατά την εξομολόγηση μου ήμουν πολύ προσεκτικός, πώς έπρεπε να μιλάω, πώς να σκέφτομαι, και πόσο να σέβομαι το μυστήριο της εξομολόγησης, όταν απέναντι μου βρίσκεται ο Π. Μάρκος.
Την ευχή του να έχουμε.

Οικογενειακή φίλη μας που ζούσε με πολύ υπομονή την επάρατο νόσο.

Βρισκόμαστε στο νοσοκομείο Άγιοι Ανάργυροι.
Δύσκολες στιγμές αλλά και ευλογημένες. Ο καλός σύζυγος μέρα νύχτα στο πλευρό της. Είναι μεσημέρι, ο πόνος αβάσταχτος, οι φλέβες πλέον δεν δίνουν. Είμαι κοντά της και προσεύχομαι, στην προσπάθεια να την βοηθήσω νιώθω να βγαίνει από τα χεράκια της μύρο, το οποίο το νιώθουν οι νοσοκόμες, αλλά και ο καλός της σύζυγος.

Ο πατήρ Μάρκος βρισκόμενος σε εξομολόγηση στο Βαρνάβα, «πληροφορήθηκε» την κατάσταση της (οργανικά πλέον ήταν στο τέλος) διέκοψε την εξομολόγηση ήρθε στο νοσοκομείο έκανε ευχέλαιο, και κοινώνησε την εν χριστό αδελφή μας.

Μετάλαβαν και οι 5 – 6 ασθενείς που ήταν στο ίδιο θάλαμο.
Κάναμε όλοι μας το σταυρό μας. Το δωμάτιο πλέον ήταν γεμάτο από επίγειους αγγέλους, αλλά και ουράνιους.
Ο πατήρ Μάρκος έλαμπε από χαρά και μου είπε: ξέρεις τι κάναμε σήμερα παιδί μου; ξέρεις τι κάναμε σήμερα παιδί μου;
Τι έβλεπαν τα πνευματικά μάτια της ψυχής του;
Μετά από 2 ημέρες κοιμήθηκε η αγαπημένη εν χριστό αδελφή μας.
Στην εξόδιο ακολουθία οι συγγενείς έκλαιγαν πάνω από το προσωπάκι της.

Ο πατήρ Μάρκος ερχόμενος εκείνη την στιγμή είπε. “εκοιμήθη και δεν εταράχθει” Μην κλαίτε η ψυχή της είναι ζωντανή δεν είναι σωστό.
Φυσικά όλοι μας σταματήσαμε, και δοξάσαμε τον Καλό θεό και τον Γέροντα μας, για την αγάπη του, που για μια άλλη φορά σώθηκε μια ψυχούλα, και είναι με την χάρη του κυρίου μας στην Άνω Ιερουσαλήμ.
Να έχουμε την ευχή του.

Εορτή του Προφήτη Ηλία.

Κάναμε Αρχιερατικό εσπερινό, αρτοκλασία, και έπειτα λιτανεία την εικόνα, με τον Δεσπότη τους ιερείς και τον λαό. Όπως ήμουν δίπλα του σε όλη την διαδρομή, μας λέει με ένα χαρούμενο χαμόγελο: Σήμερα αγκαλιάσαμε όλο το χωριό.
Παρόλη την κούραση του ήταν τόσο χαρούμενος και ευτυχισμένος που μας έμεινε το χαμόγελο του μέσα στις καρδιές μας.

Όταν τον καλούσαν για ευχέλαιο, και διάβαζε τα ονόματα, πάντα μνημόνευε μόνος του και το όνομα του οδηγού του.
Ρώτησε κάποια αδερφή τον Πατέρα Μάρκο, πώς είναι γέροντα ο Παράδεισος;
Απαντάει ο παππούλης.
Να βλέπεις αιωνίως το Γλυκύτατο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Γέροντα, ο αδερφός τάδε μου είπε αυτήν την κουβέντα, και με στεναχώρησε.
Παιδί μου τον συγχώρησες αμέσως..