Γύρω στο 1920, στη συνοικία Γιλάν Μερμέρ (Μάρμαρο του Φιδιού) της Θεσσαλονίκης, στην οδό Λέοντος Σοφού, δυτικά του Διοικητηρίου, οι εργολάβοι Κοσμάς Κολοβός και Αντώνιος Κοσμάς ανήγειραν με δικές τους δαπάνες μια ωραιότατη τριώροφη κατοικία.

Το νεόδμητο αυτό σπίτι δεν πωλήθηκε, απλώς νοικιάστηκε σε ευυπόληπτους πολίτες. Οι ενοικιαστές του κάτω ορόφου αναχώρησαν κάποια στιγμή για την Καβάλα, καθώς είχαν κάποια δουλειά να διεκπεραιώσουν.

Παραδόξως, ενώ το σπίτι ήταν άδειο, άρχισαν να ακούγονται μυστηριώδεις θόρυβοι και δεν άργησαν να κυκλοφορήσουν περίεργες φήμες και τρομερές δεισιδαιμονίες.

Το σπίτι αυτό γειτνίαζε με οικήματα και οικόπεδα της ισλαμικής κοινότητας και Τούρκων ιδιωτών. Από τα στόματά τους ξεκίνησαν οι πιο παράξενες διαδόσεις. Οι Χανούμισσες, περίτρομες, ψιθύριζαν πίσω από τα καφασωτά τους παραθύρια ότι το σπίτι αυτό ήταν «ιερό βακούφι» και ότι τα βράδια «έβγαινε το φάντασμα του Χότζα που το κατοικούσε τον παλιό καιρό».

Άλλοι πάλι Οθωμανοί του Γιλάν Μερμέρ πίστευαν πως το σπίτι αυτό το καταδυνάστευαν υποχθόνιες δυνάμεις του σκότους, αδίστακτα φαντάσματα, που προξενούσαν μεγάλες ζημιές, κάνοντας πάταγο και σπάζοντας τα τζάμια, μα και κάθε έπιπλο και μικροαντικείμενο στο πολύπαθο εσωτερικό του.

Σύμφωνα με τις διαδόσεις των Οθωμανών, πιο παλιά στο σημείο εκείνο υπήρχε ένα σπίτι που ανήκε σε κάποιον Εβραίο, ο οποίος, λόγω των συνεχόμενων εμφανίσεων πνευμάτων, αναγκάστηκε να το πουλήσει σε άλλον ομόθρησκό του και αυτός πάλι, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, το πούλησε σε τρίτο Εβραίο.

Η οικογένεια του τελευταίου ιδιοκτήτη, μάλιστα, μια νύχτα, πετάχτηκε καταμεσής του δρόμου, ουρλιάζοντας αλλόφρων πως το σπίτι το είχαν οικειοποιηθεί μοχθηρά φαντάσματα. Έλεγαν πως όταν έπεφταν για ύπνο, χέρια αόρατα τους σήκωναν τα σκεπάσματα και τους ενοχλούσαν με κάθε τρόπο, τους τυραννούσαν και δεν τους άφηναν να κλείσουν μάτι. Πως μέσα στην κουζίνα τους στηνόταν ένας δαιμονικός χορός, στον οποίο χρησιμοποιούνταν ως μουσικά όργανα όλα τα κουζινικά σκεύη, τεντζερέδες, ταψιά, καζάνια. Τέλος, πως δεν άντεχαν πια να ζήσουν εκεί μέσα άλλο, γιατί το κονάκι τους ήταν στοιχειωμένο.

Η έντρομη εβραϊκή οικογένεια παρέδωσε τα κλειδιά της στους Αστυνομικούς που κατέφτασαν, λέγοντάς τους πως αν τολμούσαν, ας έμπαιναν να εξακριβώσουν μόνοι τους την πικρή αλήθεια.

Βέβαια, οι πιο σκεπτικιστές θεωρούσαν πως όλο αυτό ήταν μια κακόβουλη πλεκτάνη, πλασμένη από κακοήθεις ανθρώπους. Αντιπρόσωποι της ισλαμικής κοινότητας επιθυμούσαν να αγοράσουν το νεόδμητο τριώροφο οίκημα, που ήταν ιδιοκτησία του Κολοβού και του Κοσμά, προκειμένου να το χρησιμοποιήσουν ως σχολείο για τα νεαρά Τουρκόπουλα της συνοικίας εκείνης, την οποία ήθελαν καθαρώς τουρκική, απαλλαγμένη από την παρουσία αλλόφυλων. Οι ιδιοκτήτες, όμως, αρνήθηκαν.

Έκτοτε, το μυστηριώδες φάντασμα του Γιλάν Μερμέρ έκανε την απροσδόκητη εμφάνισή του κι έτσι, ξέσπασε η θύελλα των διαδόσεων για την ύπαρξη πνευμάτων και αερικών, που κανείς δεν μπορούσε να πει με βεβαιότητα αν ήταν ένα καλοσχεδιασμένο ψέμα ή μια παράδοξη αλήθεια.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», στις 05/06/1922…