Την ημέρα του Purim το 1840 ένα μικρό αγόρι εξαφανίστηκε. Το είχαν δει να μπαίνει σε ένα σπίτι του Εβραϊκού τομέα, μετά από αυτό δεν το ξαναείδαν. Ο Γιουσούφ Πασάς, κυβερνήτης του νησιού πήρε καταθέσεις από τους μάρτυρες και τις έστειλε στην Κων/πολη για να πάρει οδηγίες στο πως να χειριστεί την υπόθεση. Στο μεταξύ μετά από παροτρύνσεις του Ελληνικού κλήρου και των Ευρωπαίων πρόξενων (όπως παραδέχεται η Εβραϊκή εγκυκλοπαίδεια που καταγράφει το γεγονός 1905, τόμος Χ, σελ. 401), ο Εβραϊκος τομέας αποκλείστηκε και οι Εβραίοι ηγέτες συνελήφθησαν. Ο πρόξενος της Αυστρίας παρ' όλα αυτά υποστήριξε τους Εβραίους λόγω του ότι η Αυστρία χρειαζόταν δάνεια από τους Ρότσιλντς. Αλλά "χάρι στις προσπάθειες του κόμη Camondo, Cremieux και  Montefiore ένα φιρμάνι εκδόθηκε από τον Σουλτάνο και όλες οι κατηγορίες για τελετουργικό φόνο αποσύρθηκαν (όπως αναφέρει πάλι η Εβραϊκή εγκυκλοπαίδεια). Οι Εβραίοι αφέθηκαν ελεύθεροι! Τώρα οι Camondo, Cremieux και Montefiore ήταν όλοι τους πλούσιοι Εβραίοι, Οι Cremieux και Montefiore φιγουράρουν σε μια παρόμοια περίπτωση στη Δαμασκό. Ο κόμης Camondo "εξασκούσε πολύ μεγάλη επιρροή στους σουλτάνους Abdal-alMajid και Abd-al-Aziz και σε όλους τους μεγάλους βεζίριδες και υπουργούς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που το όνομά του ήταν παροιμιώδες. Ήταν ο τραπεζίτης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας". (Όλα αυτά από την Εβραϊκή εγκυκλοπαίδεια, 1903 τόμος VII, σελ. 521). Δεν υπάρχει καμία σκιά αμφιβολίας ότι οι διεργασίες σε αυτή την υπόθεση με τη βία χάρη στην δύναμη των χρημάτων των Εβραίων παρ' όλες τις προσπάθειες του Ελληνικού κλήρου και των Ευρωπαίων πρόξενων.