Τον Σεπτέμβριο του 1938, γενικό θέμα συζήτησης σε ολόκληρη την Ελλάδα και ειδικά στη Μακεδονία, αποτέλεσε το περίεργο φωτεινό φαινόμενο, το οποίο εμφανιζόταν στη θέση Λούνες της Κοζάνης, κοντά στο ξωκκλήσι του Αγίου Αθανασίου.

Το ουράνιο αυτό φαινόμενο, όπως προέκυπτε από τις αφηγήσεις πολλών γεωργών, οι οποίοι είχαν τα κτήματά τους στη συγκεκριμένη τοποθεσία, ήταν ορατό πάντοτε μετά τα μεσάνυχτα, αλλά μόνο κατά τις σκοτεινές ασέληνες νύχτες.

Από το μεσονύκτιο μέχρι τις 3 τα ξημερώματα της 9ης Σεπτεμβρίου του 1938, ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Η ΒΡΑΔΥΝΗ», Ν.Δ. Τσαϊλάς, αποφάσισε να παραμείνει στην περιοχή Λούνες μαζί με μια ομάδα πολιτών της Κοζάνης, μήπως και κατόρθωνε να διαπιστώσει προσωπικώς την εμφάνιση του παράδοξου εκείνου φωτεινού φαινομένου, που προβλημάτιζε και αναστάτωνε τους κατοίκους. Μα, ούτε ο ίδιος, ούτε οι συνοδοί του Κλείδης, Κουσκούνης, Τόλης και Παπαζήσης αντιλήφθηκαν το παραμικρό.

Οι συνοδοί του δημοσιογράφου, όπως και πολλοί Κοζανίτες, οι οποίοι βεβαίωναν ότι είχαν δει το μυστηριώδες φαινόμενο, απέδιδαν τη μη εμφάνισή του στο γεγονός ότι εκείνη τη βραδιά υπήρχε πανσέληνος.

Ο Σπύρος Τόλης, ένας αγαθός και απλοϊκός χωρικός, στον οποίο ο δημοσιογράφος είχε εκφράσει την αμφιβολία του για την πραγματικότητα του αλλόκοτου ουράνιου φαινομένου, τού είπε σε κατηγορηματικό τόνο:

-Ούτε μια, ούτε δυο φορές το έχω δει, ώστε να πει κανείς ότι γελάστηκα. Όσες βραδιές βρέθηκα στα κτήματά μου χωρίς φεγγάρι και μετά τα μεσάνυχτα, το είδα το παράξενο φως!

-Πώς ακριβώς το είδες; ρώτησε ο δημοσιογράφος.

-Το είδα σε ύψος 5-10 μέτρων από το έδαφος κι έμοιαζε σαν μια μεγάλη λαμπερή καντήλα. Κουνιόταν πέρα δώθε και σιγά-σιγά. Ανέβαινε ψηλά σαν αερόστατο και μόλις έφτανε πάνω από τα 500 μέτρα, τότε χανόταν.

-Την ώρα που χανόταν, έπαιρνε σχήμα Σταυρού;

-Εγώ, όσες φορές το είδα, το έχασα από τα μάτια μου έξαφνα. Δεν είδα Σταυρό. Όμως, μου είπαν άλλοι χωριανοί ότι την ώρα που εξαφανιζόταν, γινόταν ένας φωτεινός Σταυρός.

-Τι να ήταν άραγε τούτο το φως; ρώτησε ο δημοσιογράφος τον χωρικό.

-Κάποιο άγιο πράγμα είναι. Όλοι μας εδώ αυτό πιστεύουμε. Γι’ αυτό και κανείς μας δε φοβάται.

-Μήπως είναι φάντασμα;

-Αδύνατον! Είναι ιερό και δεν έχει πειράξει κανέναν μας ποτέ!

Έτσι, ο Σπύρος Τόλης και πολλοί άλλοι Κοζανίτες ζήτησαν να παρουσιαστούν στον Μητροπολίτη, στον οποίο σκόπευαν να υποβάλουν την παράκληση, ώστε να φροντίσει να γίνουν στο μέρος εκείνο ανασκαφές, οι οποίες, όπως φρονούσαν, θα έφερναν στο φως κάποια παλιά εκκλησία.

-Είναι άγιος τόπος εκεί κάτω. Πρέπει να υπήρχε κάποτε στη θέση αυτή κάποια παλιά εκκλησία, η οποία σκεπάστηκε με χώμα κατά την πάροδο των χρόνων, τόνισε ο λογιστής κύριος Κουσκούνης.

Μάλιστα, οι κύριοι Κουσκούνης, Παπαζήσης και Κλείδης, μαζί με άλλους συντοπίτες τους, σκόπευαν να διενεργήσουν έρανο, για να συγκεντρώσουν χρήματα, ώστε να τα έθεταν στη διάθεση του Μητροπολίτη για την έναρξη των ανασκαφών.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΒΡΑΔΥΝΗ», στις 09/09/1938…