Το 1936, πέρα από το ρέμα της Καλλιθέας και ακριβώς από τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο στις Τρεις Γέφυρες μέχρι και την οδό Πειραιώς παρουσιαζόταν κάθε βράδυ, για αρκετούς μήνες, μια νεκρική πομπή… φαντασμάτων.

Μάλιστα, οι αυτόπτες μάρτυρες επέμεναν πως έβλεπαν μια ολόκληρη κηδεία, που απαρτιζόταν από άυλες οντότητες. Φαίνονταν εξαπτέρυγα, ακολουθούσαν παπάδες, το φέρετρο, οι τεθλιμμένοι συγγενείς του νεκρού και τα πλήθη που έπονταν με τα πόδια. Το ανατριχιαστικό όραμα εξαφανιζόταν, μόλις πλησίαζε την οδό Πειραιώς.

Άλλοι διηγούνταν ότι μετά τις δύο τα μεσάνυχτα έκαναν την εμφάνισή τους και ξεχώριζαν στον αέρα, παρ’ όλο το σκοτάδι, χιλιάδες ζώων, όπως βόδια και πρόβατα, που έτρεχαν κυνηγημένα στο άπειρο. Έλεγαν ότι επρόκειτο για τις ψυχές των σφαγμένων ζώων, που περιΐπταντο της περιοχής των Σφαγείων.

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι, που αναμείγνυαν στην υπόθεση των φαντασμάτων κι έναν γνωστό αθλητή του συνοικισμού, τον μακαρίτη Πατουλίδη. Ο άνθρωπος αυτός είχε δολοφονηθεί στο σημείο από μερικούς ναύτες, επειδή προσπάθησε να προστατέψει κάποια κορίτσια της γειτονιάς, που επέστρεφαν το βράδυ από τη δουλειά τους και οι ναυτικοί είχαν επιχειρήσει να τα κακοποιήσουν.

Έλεγαν, λοιπόν, ότι στο σημείο που φονεύθηκε ο Πατουλίδης, έβγαινε τις νύχτες ένα φάντασμα, που ήταν ορατό από τους τολμηρούς νυχτερινούς διαβάτες της περιοχής. Πρόσθεταν ότι το φάντασμα συνοδευόταν από ένα γουρούνι τόσο άγριο, που ήταν έτοιμο να κατασπαράξει τον ατυχή, που θα του υποδείκνυε ο κύριός του, ο οποίος εν προκειμένω ήταν το ίδιο το φάντασμα του Πατουλίδη.

Οι κάτοικοι πέριξ της οδού Πειραιώς πίστευαν ότι το απόκοσμο εκείνο γουρούνι περίμενε να κατασπαράξει τους δολοφόνους του αθλητή, αν τύχαινε να περάσουν πάλι από κει, ενώ για τους υπόλοιπους περαστικούς ήταν εντελώς ακίνδυνο, όπως συνέβαινε άλλωστε και για τα άλλα φαντάσματα, που κατοικοέδρευαν στην ευρύτερη περιοχή.

Μια γυναίκα, εν τούτοις, βεβαίωνε ότι είχε δει κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν άνοιξε την πόρτα για να μπει μέσα στο σπίτι της, το τρομακτικό φάντασμα μιας γυναίκας με κάτασπρη ενδυμασία, να εξαϋλώνεται και να χάνεται μέσα από το παράθυρό της. Άναψε λιβάνι, έκανε αγιασμό, είπε όσες προσευχές γνώριζε, αλλά και πάλι εξακολουθούσε να τρέμει από τον φόβο της, ακόμα και όταν πέρασε αρκετός καιρός.

–Ευτυχώς που το φάντασμα που είδα, ανήκε σε γυναίκα. Αν έβλεπα κι εγώ το φάντασμα του παπά με τα πετραχήλια του, όπως τον είχε δει η γειτόνισσά μου, θα μου ερχόταν κόλπος!, δήλωσε η γυναίκα στον δημοσιογράφο της εφημερίδας «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ».

Το γεγονός ήταν ότι οι αστικοί θρύλοι της οδού Πειραιώς, που έκαναν λόγο για κάθε είδους φαντάσματα, αερικά και δαιμόνια, είχαν συνταράξει την Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 1930.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», στις 03/10/1936…