Ο κ. Αναστ. Θυμανάκης ένας από τους πρόκριτους της Ρόδου μας λέει: Την 18 Ιανουαρίου 1924 και 11 μ.μ. άκουσα στον ύπνο μου τη φωνή της αδερφής μου Τερψιχόρης η οποία βρισκόταν στη Κω να μου λέει : «Αδερφέ Αναστάσιε. Πέρσι κλαίγαμε στον τάφο του γιου σου Αλέξη. Κοίτα τον όμως τώρα. Ζει και βασιλεύει! Είναι μαζί μου και με τη μητέρα μας. Η ταραχή και ο φόβος μ’ έκαναν να σηκωθώ από το κρεβάτι και να σημειώσω την ώρα προαισθανόμενος ότι κάτι κακό θα συνέβαινε. Όντως στις 20 Ιανουαρίου πήρα τηλεγράφημα από τον αδερφό μου Δημοσθένη από την Κω όπου μου έκανε γνωστό τον θάνατο της αδερφής μου την 17η και ώρα 6.30 μ.μ.