Έχω στην κατοχή μου μια κασέτα από τον θείο μου τον Αργύρη, αδερφό του προπαππού μου, στην οποία, λίγα χρόνια προτού πεθάνει, το 1980 περίπου, κατέγραψε ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ γεγονότα που σημάδεψαν την δική του ζωή. Στην αρχή ομολογώ ότι ειρωνεύτηκα τα περιστατικά που διηγούταν. Στην συνέχεια όμως άρχισα να αναρωτιέμαι... λες;

Η αρχική μου σκέψη ήταν να καταγράψω σε mp3 τις ιστορίες και να τις ανεβάσω στο youtube. Τελικά αυτό δεν το έκανα γιατί ξέρω ότι πολλοί θα αρχίσουν να κοροϊδεύουν τον θείο μου και δεν γουστάρω. Έτσι κάθησα και είπα να τις έχω γραπτώς. Και όποιος κοροϊδέψει, ας κοροϊδέψει εμένα. Εγώ εξάλλου είμαι αυτός που τις πιστεύει και τις γράφει. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω θερμά το paranormap που μου έδωσε αυτήν την δυνατότητα.

Ξεκινώ λοιπόν με την πρώτη ιστορία την απομγνητοφώνιση (σε ορισμένα σημεία, για λόγους πρακτικούς αλλάζω τα λόγια του θείου μου, διότι άλλοτε επαναλλαμβάνεται, άλλοτε χρησιμοποιεί επιφωνήματα και αυτά στον γραπτό λόγο δε γίνεται να μεταφερθούν).

Καλησπέρα. Ήτο κάποτε νεανίας τινάς ο οποίος ήτο πολλά αμαρτωλός. Και ο νεανίας αυτός είχε κούμουλα εις το σακίδιόν του. Και τότε, για να ηπάγουν από το ένα χωριόν εις το άλλον, επήγαιναν είτε πεζοί, είτε μετά του όνου και αυτός πεζοπόρει και είχε λοιπόν τα κούμουλα όπως είπαμε εις το σακίδιόν του και εκεί είχε μία στροφή και συνάντησε μία γυναίκα με το παιδί αυτής.

Και η γυνή αυτή του είπε:
Έχεις κούμουλα εις το σακίδιόν σου. Μου δίνεις λίγα να δώκω στο παιδί μου να φάω κι εγώ κάτι γιατί έχουμε αποκάμει από την κούραση;
Ο νεανίας αυτός δε συγκινήθηκε και της είπε
-Κι εγώ δεν έχω πολλά. Λίγα έχω. Ούτε εσείς θα χορτάσετε ούτε κι εγώ. Ίσα ίσα μου φτάνουν.
Η γυνή αυτή φαίνεται τον εγνώριζε και είπε:
-Δεν είναι ορθόν αυτό που λέγεις. Αφού είναι λίγα να τα δώκεις δια το παιδί και να μη φάγωμεν, ούτε εγώ, ούτε εσύ.
Κι ο νεανίας απήντησε:
-Τι σε μέλλει για το παιδί; Αφού δε σ' έμελλε όταν ανεχώρησες, τώρα σε μέλει; Να παίρνεις τα κούμουλα των άλλων; Αν σ' ένοιαζε ας έπαιρνες φεύγοντας.
Η γυνή του είπε
-Έλα τώρα για το παιδί.
Ο νεαρός δεν της έδωκε κούμουλα, και μετ' ολίγου, δεν πρόσεχε και σε μια στροφή, έπεσε στο χαντάκι και φώναζε βοήθεια.
Τον άκουσε η γυναίκα , πήγε, είδε από πάνω και του λέει:
-Τι έγινε; έπεσες κάτω;
-Ναι, βοηθήστε με να σηκωθώ.
-Δε γίνεται να σε βοηθήσω. Είμαστε ψηλά, εσύ είσαι χαμηλά, 5 -10 μέτρα γκρεμός.
-Έσπασα το πόδι μου μάλλον είπε αυτός.
-Δε μπορώ να σε βοηθήσω του είπε η γυναίκα, και να κατέβω, πώς θα σ' ανέβαζα πάνω;
-Πάνε φέρε βοήθεια από το χωριό. της είπε αυτός.
-Α! δε γίνεται, δεν έχουμε τρόφιμα. Έχουμε αποκάμει. Θα πάμε να κοιμηθούμε τώρα λίγο παραπέρα. Αν μας είχες δώσει μερικά κούμουλα θα είχαμε δυνάμεις, Τώρα κάτσε εκεί λοιπόν να σε φάνε οι λύκοι.
Τότε αυτός συνήλθε και κατάλαβε τα λάθηπου είχε κάνει μια ζωή. Και είπε "ήμουν κακός άνθρωπος, έπρεπε να της δώσω μερικά κούμουλα, θα μπορούσα να φάω ένα εγώ, παλικάρι είμαι... το παιδί όμως ήταν κρίμα"
Τι λέτε πως έπρεπε να έκανε; δεν έπρεπε να της δώσει μερικά κούμουλα; Να έπαιρνε η γυναίκα, αυτός και το παιδί. Τώρα πλήρωσε, βέβαια, τα κούμουλα δεν τα έδωσε.