Στην τοποθεσία Λεφτίνι, εκεί που μέχρι το 1960 ήταν πολλοί ποτιστικοί κήποι, ζούσε στα παλιά χρόνια ένα θηρίο με τέσσερα πόδια και ένα κέρατο στο κεφάλι, το «λιόκρουνο», που είχε θεραπευτικές ιδιότητες. Τα δόντια του θηρίου ήταν φαρμακερά και έμοιαζε με γουρουνόπουλο. Υπήρχε όμως και ένα άλλο θηρίο που ζούσε στα νερά του γειτονικού χωριού «Γαϊτσές» (Κέντρον). Πολλές φορές τα δύο θηρία μάλωναν. Σε μια μάχη το θηρίο του Λεφτινιού τραυματίστηκε βαριά και πήγε και ψόφησε μέσα στις «καρκάνες» (= βαθιές τρύπες) του Πουλέϊκου κήπου στο Λεφτίνι. Οι Λεφτινιώτες, που το χωριό τους ήταν κοντά τους κήπους, βρήκανε ύστερα από χρόνια το λιόκρουνο του θηρίου και το πήρε ο Γέρο - Γιάνναρης. Αυτός, λίγο πριν πεθάνει, το έδωσε στον ανιψιό του Ανδρέα Βενιζελέα. Το «λιόκρουνο» ήταν πολύτιμο γιατρικό για φιδοδάγκωμα. Όποιον δάγκωνε φίδι του δίνανε να πιει ένα ποτήρι νερό που μέσα είχαν διαλύσει ξύσμα από το λιόκρουνο και ο φιδοφαγωμένος γιατρευόταν. Οι κάτοικοι του Λεφτινιού όταν νικήθηκε και ψόφησε το θηρίο τους θεώρησαν το ζήτημα πολύ προσβλητικό και εγκατέλειψαν το χωριό τους. Μετακινήθηκαν νοτιότερα περί τα 700 μέτρα και έχτισαν ένα νέο χωριό, με το ίδιο όνομα, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Το αρχαίο Λεφτίνι ήταν μεγάλο χωριό και μάλιστα πρωτεύουσα του Δήμου Λεφτινίου. Σήμερα στο μικρό συνοικισμό Λεφτίνι ζουν μόνο 3 οικογένειες. Η οικογένεια του Κουρέα, που διαμένει στην Αθήνα και η οικογένεια του Καπέα (που εξέλιπε και δεν άφησε άρρενες απογόνους) κατάγονται από οικογένειες του αρχαίου Λεφτινίου. Σημείωση: Η μετακίνηση των κατοίκων του αρχαίου Λεφτινίου πιθανόν να οφείλετο και στα κουνούπια που ζούσαν στα νερά και στην ελονοσία που τους εμάστιζε.