Ο Λεωνίδας Ρετσίνας, γνωστό και ισχυρό διάμεσο της δεκαετίας του 1950, παραχωρώντας συνέντευξη στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στις 11/03/1953, αφηγήθηκε δύο συνταρακτικά γεγονότα, τα οποία τον βοήθησαν να αντιληφθεί το χάρισμά του και τις ικανότητές του ως διάμεσου.

Το 1936, έμενε στην οδό Αγίου Διονυσίου στον Πειραιά. Ένα βράδυ ξαφνικά αισθάνθηκε ένα χέρι να τον τραβά και να προσπαθεί να τον ξυπνήσει. Ήταν πολύ κουρασμένος και δε μπορούσε να αντιδράσει. Όμως, αυτό επαναλήφθηκε τρεις φορές. Τότε, άνοιξε τα μάτια του και είδε μπροστά του, κάτω από το φως του καντηλιού, έναν άντρα έως 40 ετών, ντυμένο άψογα, να τον κοιτάζει με βλέμμα παράξενο και επίμονο.

Στην αρχή, ο Λεωνίδας Ρετσίνας τα έχασε, αλλά όταν συνήλθε, τον ρώτησε να μάθει ποιος ήταν και τι ήθελε. Μα, εκείνος, χωρίς να απαντήσει, χάθηκε σιγά – σιγά στο βάθος του δωματίου.

Την επόμενη νύχτα, ξαναεμφανίστηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Τότε, ακούστηκε η φωνή του, λέγοντας: «Να φύγεις απ’ αυτό το σπίτι γρήγορα!». Ο Λεωνίδας ρώτησε να μάθει το γιατί, αλλά ο παράξενος άντρας εξανεμίστηκε από εμπρός του.

Το επόμενο βράδυ, η ιστορία επαναλήφθηκε πανομοιότυπα, με τη μόνη διαφορά πως ο άντρας του τόνισε πως έπρεπε να φύγει, αλλιώς θα πάθαινε κακό.

Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Λεωνίδας έβλεπε τις νύχτες τον περίεργο άντρα να περιφέρεται ανήσυχα στο δωμάτιό του.

Μετά από λίγες μέρες, ο Λεωνίδας Ρετσίνας αρρώστησε βαριά και η ζωή του κρεμόταν από μια κλωστή. Παρά τη σοβαρότητα της κατάστασής του, επηρεασμένος από όλα συνέβαιναν στο σπίτι του, κατόρθωσε να μετακομίσει, ζητώντας τη βοήθεια των οικείων του.

Μέσα σε μια εβδομάδα, είχε εντελώς αναρρώσει, αλλά εκείνο το περιστατικό καθόρισε για πάντα τη ζωή του, μιας και τον μύησε στον κόσμο του παραφυσικού.

Το ισχυρό διάμεσο εξιστόρησε ένα ακόμα περιστατικό.

Κάποιο βράδυ, φεύγοντας από διασκέδαση, περνούσε μετά τα μεσάνυχτα από τη γέφυρα Παπαδοπούλου στον Πειραιά. ‘Ήταν μια βραδιά παγερή, αλλά γεμάτη αστροφεγγιά, που έμοιαζε με ημέρα. Ξαφνικά, καθώς προχωρούσε αμέριμνος, είδε μπροστά του επτά σιλουέτες γυναικών με μακριά φουστάνια, να χορεύουν.

Ο Λεωνίδας τις κοιτούσε συνεπαρμένος, ώσπου ένας απόκοσμος αέρας, συνοδευόμενος από δυνατό βουητό, άρχισε να σφυρίζει οξύτατα στα αυτιά του. Θαρρούσε κανείς πως ο μανιασμένος αέρας θα σήκωνε μαζί με τη σκόνη και τις πέτρες, ώσπου καταλάγιασε όσο απότομα εμφανίστηκε!

Τότε, έχασε την ψυχραιμία του για λίγο και ετοιμάστηκε να το βάλει στα πόδια, αλλά τα πόδια του είχαν κολλήσει στη γη από το σοκ κι από την έκπληξη. Έτσι, σφάλισε τα  μάτια του ενστικτωδώς και άρχισε να προσεύχεται.

Μόλις τα άνοιξε, τα αερικά είχαν εξαφανιστεί κι εκείνος, ιδιαιτέρως αναστατωμένος, συνέχισε τον δρόμο του σχεδόν τρέχοντας.

Σύμφωνα με τον διάμεσο Λεωνίδα Ρετσίνα, υπάρχει γύρω μας ένας κόσμος αόρατος, γεμάτος ζωή και δραστηριότητα, που μια μέρα θα γίνει αντικείμενο έρευνας της Θετικής Επιστήμης…