«Πριν από 15 χρόνια, το 1909, όταν μέναμε στη Θεσσαλονίκη, μετοικήσαμε από την οδό Παλαιολόγου στην οδό Εγνατίας, στον αριθμό 187. Το δεύτερο κιόλας βράδυ μας από την μετακόμιση, ενώ καθόμασταν εγώ, η μητέρα μου και οι δύο αδερφές μου σ’ ένα δωμάτιο, είδαμε ξαφνικά την πόρτα να ανοίγει μονάχη της και να παρουσιάζεται μπροστά μας ένας άνθρωπος με σαρίκι, όπως ένας Δερβίσης, με μάτια αγριεμένα και σκοτεινά, που μας πάγωσαν όλους στη θωριά τους.

Καταλάβαμε αμέσως πως επρόκειτο για φάντασμα, καθώς ούτε βήματα είχαμε ακούσει, ούτε τον τριγμό της πόρτας. Είχαμε κοκαλώσει από τον τρόμο, η καρδιά μας χτυπούσε δυνατά, η γλώσσα μας δέθηκε κόμπο.

Η μητέρα μας, γυναίκα 75 ετών, πιο ψύχραιμη από όλους μας, έκαμε ευθύς τον σταυρό της και επικαλέστηκε τη χάρη της Παναγίας. Τη μιμηθήκαμε κι εμείς και σταυροκοπηθήκαμε εντελώς αυθόρμητα. Τα σταυροκοπήματα αυτά εξερέθισαν ακόμα περισσότερο τον μυστηριώδη σαρικοφόρο, καθώς αγρίεψε με μιας, γούρλωσε τα φοβερά του μάτια κι άρχισε να τρίζει φρικιαστικώς τα αλλόκοτα δόντια του.

Ο φόβος μας ήταν ανείπωτος, αλλά γιγαντώθηκε, όταν μια ριπή του ανέμου, που εισέβαλε στο δωμάτιο από το πουθενά, έσβησε το φως, αφήνοντάς μας στο απόλυτο σκοτάδι. Τα μέλη του κορμιού μας είχαν παραλύσει από τον πρωτόγνωρο τρόμο, που βιώναμε. Κανείς μας δε μπορούσε να κουνηθεί από τη θέση του κι ακούγονταν μονάχα οι γρήγορες και κοφτές ανάσες μας μέσα στο πηχτό έρεβος του αφιλόξενου πλέον χώρου.

Σε δέκα λεπτά περίπου, βρήκα το λιγοστό θάρρος να σηκωθώ δειλά. Πήρα τα σπίρτα κι άναψα τη λάμπα, τρέμοντας. Κοιτάξαμε ολόγυρα με ένα σφίξιμο στην ψυχή, μα δεν είδαμε τίποτε. Το φάντασμα είχε χαθεί. Η πόρτα του δωματίου ήταν σφαλιστή, όπως και πριν. Παρόλα αυτά, κανείς μας δεν τόλμησε να την πλησιάσει, μέχρι που ξημέρωσε.

Το πρωί, μετά από επίμονη απαίτηση της μητέρας και των αδερφών μου, εγκαταλείψαμε το καινούριο μας σπίτι. Όπως έμαθα αργότερα, στη θέση του σπιτιού της οδού Εγνατίας, στον αριθμό 187, υπήρχε παλιότερα κάποιο πανδοχείο, που φαινόταν πως είχε αποκτήσει πολύ κακή φήμη, εξαιτίας των εγκληματιών θαμώνων του».

Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΜΠΟΥΚΕΤΟ», στις 02/11/1924…