Την προσωπική της ιστορία θέλησε να μοιραστεί με τους αναγνώστες του orthodoxia.info, μια κοπέλα η οποία όπως γράφει ξεπέρασε μια ασθένεια που της παρουσιάστηκε χάρη στην πίστη της.

Αν και δεν συνηθίζουμε να δημοσιεύουμε κείμενα τα οποία δεν έχουν σχέση με την ειδησεογραφία, αποφασίσαμε να παραχωρήσουμε το βήμα στην νεαρή προκειμένου να καταγράψει και να μοιραστεί την εμπειρία της.

Τα στοιχεία της βρίσκονται στην διάθεση μας, ωστόσο δεν τα δημοσιεύουμε ύστερα από δική της παράκληση.

Η μαρτυρία της έχει ως εξής:

«Είμαι κοπέλα 19 ετών και θα ήθελα να προσπαθήσω να μάθουν όσοι περισσότεροι άνθρωποι γίνεται για τον Άγιο Λουκά τον ιατρό της Κριμαίας.

Φέτος είχα Πανελλήνιες εξετάσεις. Ακριβώς εκείνη την περίοδο παρουσιάστηκε ένα πρόβλημα στον λαιμό μου και συγκεκριμένα στους λεμφαδένες. Επισκεφθήκαμε έναν ιατρό, ο οποίος δυστυχώς μου έδωσε λάθος αντιβίωση με αποτέλεσμα να μην μπορώ να σταθώ όρθια από τον πόνο στο στομάχι.

Ο πόνος δυνάμωνε κάθε μέρα… ώσπου η γιαγιά μου, μου έφερε μια μικρή εικονίτσα του Αγίου Λουκά. Δεν τον γνώριζα τον Άγιο Λουκά και για τον λόγο αυτό διάβασα όλο τον βίο του.

Την επόμενη μέρα ο πόνος ήταν σε υπερβολικό βαθμό ώσπου άρχισα να παρακαλάω τον Άγιο και τοποθέτησα το εικόνισμα του στο σημείο όπου πονούσα. Λίγη ώρα μετά σηκώθηκα και μετά από μια ολόκληρη εβδομάδα πόνου μπόρεσα και στάθηκα όρθια χωρίς καμία ενόχληση. Αμέσως μετά λίγες μέρες επισκεφθήκαμε την Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά της Βέροιας όπου βρίσκονται τα λείψανα του Αγίου. Έπειτα όλα πήγαν καλά οι λεμφαδένες υποχώρησαν και είχα επιτυχία στις πανελλήνιες εξετάσεις μου.

Λίγες μέρες όμως πριν, αισθάνθηκα μια ενόχληση στο σημείο που υπήρχαν οι λεμφαδένες, ανησύχησα. Ήταν βράδυ και ήμουν ξαπλωμένη παρακαλούσα τον Άγιο να μην γίνει το ίδιο επεισόδιο με τότε και ας μην το κάνει για εμένα, ας το κάνει για την μητέρα μου διότι δεν θα άντεχα να την ξανά αντικρίσω φοβισμένη για εμένα όπως τότε. Ακριβώς εκείνη την στιγμή ένα απαλό άγγιγμα αισθάνθηκα από μέσα μου στο σημείο ακριβώς που πονούσα και ο πόνος υποχώρησε σε δευτερόλεπτα. Ήξερα και αισθανόμουν πως ήταν ο Άγιος αυτός!

Έπειτα από μερικές μέρες αρρώστησε ελαφριά ο πατέρας μου , πρώτη φορά όμως τον είδα να μην μπορεί να περπατήσει από ζαλάδες. Πριν κοιμηθώ στο δωμάτιο μου ξέσπασα σε κλάματα παρακαλώντας ξανά τον Άγιο ,να ακούσω το επόμενο πρωινό ότι ο πατέρας μου είναι έστω λίγο καλύτερα. Έτσι και έγινε ξύπνησα απότομα με αγωνία να τον ρωτήσω πως είναι και άκουσα από τον ίδιο να μου λέει χαμογελαστά «είμαι καλύτερα».

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Εύχομαι να σας βοηθήσει κι εσάς ο Άγιος αυτός όπως βοήθησε έμενα και την οικογένεια μου και σίγουρα χιλιάδες ανθρώπους».